Het schoolterrein ziet er nog leeg en verlaten uit.

Maar de nieuwe gebouwen staan, met Kalanzi Kizito, het schoolhoofd, glimmend van trots uit te kijken naar het moment dat de leerlingen weer terug mogen komen.
De scholen in Oeganda zijn nu bijna twee jaar gesloten.
De noodhulp voorzag in materialen voor het afstand-leren zodat de leerlingen, om te beginnen van de twee hoogste klassen, huiswerk kregen. De leraren helpen hen daarbij tijdens hun huisbezoeken op het platteland.
Ook de overig leerlingen krijgen nu hun huiswerk. Maar het blijft behelpen.

We hopen dat binnenkort alle leraren en leerlingen gevaccineerd kunnen worden zodat de school weer kan beginnen.

De bouw afgerond
De afbouw van de school is ondanks alles wel doorgegaan.
Na de keuken en de eetzaal zijn nu de slaapzalen voor de hoogste klassen klaar.
De eindexamenvoorbereidingen vergen traditioneel zes intensieve lesdagen per week.
Daarvoor worden leerlingen die van ver komen, ondergebracht bij gezinnen in het dorp. Een noodopvang die als ongewenst werd ervaren. Nu kunnen deze jongens en meisjes onder toezicht van huismoeders op school blijven.

De laatste resten bouwmateriaal worden opgeruimd en de ingezaaide sportvelden wachten op de regens, en de leerlingen!
Zie hier het geïllustreerde eindverslag van deze bouwfase. (Engels)

Hier leest u meer  over de recente noodhulp.

Hoe verder?
Intussen beraden het schoolbestuur, de vrouwengroep o.l.v. Mrs. Kalanzi Josephine , samen met het dorpshoofd zich over plannen om de gemeenschap minder kwetsbaar te maken voor crises. Deze ‘tastforce’ heeft zich bewezen in de zorg voor de meest kwetsbaren als ouderen en eenoudergezinnen en in voorlichting over gezondheid en preventie van Covid-infecties.

Nu werkt men aan plannen om de eigen voedselvoorziening en ook andere basisbehoeften te verbeteren.
Daar gaan we ongetwijfeld binnenkort meer over horen.

Zie hier de voorgaande berichten over dit project